“Le targhe” spassosi versi dialettali sul vizio di etichettare tutto con le targhette

Print Friendly, PDF & Email

Me dette su le mà ‘n penna “apiro” / come se me dacèsse un bèr gioiello, / me la slongò, ‘ppiccata fra du’ deta / come fusse la piuma de un fringuello. / Non zipò verbu, non désse ‘na parola, / ma l’espressio’ dell’occhi era ‘na preghiera, / reccomannazio’, minaccia, ‘na pistola / puntata su lu pettu de un cojo’… / Scì, perché quella zeppa longa e nera / (per me che non capiscio ‘n’accidende) / era ‘na penna, un àbbise pe’ scrìe, / ‘n certo ‘na collana rrelucende… / Ma issu me spiegò tuttu ‘ncriccatu / che de la scènza era ‘n grossu ritrovatu / che era ‘na penna “apiro” …scì va vè’… / ma che da sola valìa pe’ trentatré!

 Facìa li cunti, firmava le ricettole, / scrivìa l’assegni, sgraffiava le cammiale, / ‘gguzzàa l’ingegno de li contadì, / perché era fatta de un preziusu matiriale / che non se stròa de certo mircurdì. / “Eppó’ – me désse – in breve, / adè un modellu de la “Pillicà”, / anzi l’urdemo strillo de le penne. / Guarda la marca… póli controllà’”.

Perché adesso, sia ditto a chi vò ‘ntènne, / c’è un po’ la moda de mettese le targhe. / Vidi, presembio, camìsce o sia mutanne, / no’ je fa cosa se te sta ‘n po’larghe, / vasta che scìa segnate co’ lu marchiu… / Le scarpe se sconocchja tutte quante? / e che je fa… / Vasta che se lègghje su le sòle / che, co’ le machine, è fatte tutte a mà! / Lu cappottu le maniche se perde? / E che je fà… / Vasta che lu risvordu, rusciu o verdolinu, / porta lu marchiu de Armani o Valindinu!

C’ìmo tutti lu viziu de vantacce / pe’ ffà la scena, culpire a prima vista, / statìmo tutti in gara pe’ frecacce… / e, se un ghjornu rremedi un cà’ bastardu, / je metterài de rèto ‘na patacca, / come fusse la Gioconta de Leonardo / o come lu pittore futurista / che se rvinnìa varattuli de cacca!

Gofffredo Giachini

25 luglio 2024

Sii il primo a dire che ti piace

Commenti

commenti